دُختر از ریشه « دوغ » است که در میان مردمان آریایی به معنی« شیر « بوده و ریشه واژه ی دختر «دوغ دَر» بوده به معنی «شیر دوش «
مرد از مُردن است . زیرا زایندگی ندارد .مرگ نیز با مرد هم ریشه است.
زَن از زادن است و زِندگی نیز از زن است
واژه خدا یعنی (خود + آی ) یعنی کسی که خودش آمده است .
یعنی کسی که خودش آمده و آفریدگار ندارد و در اثر مخفف شدن (خود آی ) به خدا تبدیل شده است .
خدا در اصل ( خـْود آی ) است . ( خــْـود ) همان ( خود ) است و ( آی) بن مضارع آمدن . پس ( خوَد آی ) یا ( خُدای ) یا ( خدا ) یعنی ( خود آمده ) ؛ ( کسی که آفریننده ندارد و خودش آمده است .)
شاید واژه ی گاد God در انگلیسی در اصل گُدا یا گادا باشد که همان خُدا است .( البته این تنها یک گمان است.)
متن آهنگ را در ادامه مطلب مشاهده فرمایید.
Are you bored with reading, grammar and writing?
Would you like to learn English with music, but not sure how?
In this weblog you will be offered some music and lyrics to learn English with.
هرچند که بی گمان این پوشش از فرانسه به جاهای دیگر جهان رفت و فرانسویان
نیز آن را در سال 1656 ، در زمان لویی چهاردهم از کروات ها گرفته اند .اما
جالب است بدانیم کرواتها (کرواسی) در جنوب شرق اروپا در اصل گروهی از
ایرانیان خراسان کهن بودند به نام خروات(خور آوات ) یا ( خور آباد) که به
دلایلی به شبه جزیره ی بالکان کوچ کرده اند . کروات ها به ریشه ایرانی خود
امروزه افتخار می کنند .
اینان در گذشته پارچه ی زیبایی را به
گردن خود برای زیبایی می آویختند و این جامه به نام خودشان نامیده شد و
امروزه در سراسر جهان پوشیده می شود .
این سه شیر چرا یک جور نوشته و خوانده می شوند ؟ در حالی که هیچ ربطی به هم ندارند.
در حقیقت تلفظ شیر جنگل با شیر خوردن فرق دارد . شیر جنگل را کردها درست تلفظ می کنند . آنان شیر را با یای کوتاه تلفظ می کنند یعنی چیزی میان « شِر » و « شیر» . با گذشت زمان از آنجاکه الفبای فارسی نارساست و یای کوتاه و یای کشیده یک جور نوشته می شوند کلماتی مانند سیر و سیر در سیر شدم و سیر که ثمره ای است یک جور خوانده شده اند . حال آنکه نیاکان ما آن قدر می دانسته اند که این دو واژه با هم فرق دارند.
شیر آب نیز به این دلیل شیر گفته شده که در گذشته بر سر لوله آب خانه ها مجسمه ی کوچکی از کله ی شیر بود و وقتی می خواستند جریان آب را باز و بسته کنند می گفتند شیر آب را باز کن یا ببند . بعدها به جای شیر آب شیر را به تنهایی گفتند . بعدها که شیر به دلیل سختی استفاده از آن کهنه شد مردم طبق عادت همان واژه شیر را گفتند یعنی دقیقاً مانند واژه تومان که با اینکه واحد پول زمان قاجار بود اما مردم ما هنوز نسل اندر نسل از تومان استفاده می کنند زیرا عادت کرده اند .
چرا بايد انگليسي ياد بگيريم؟
شايد يادگيري زبان انگليسي مهمترين گام در ارتقاء کيفيت زندگي شما باشد. رسانه‌هـاي امروز – از قبيـل اينترنت، تلويزيون و مطبوعـات – دسترسي تقريباً نامحدودي را به اطلاعات پيرامون موضوعات مورد علاقه‌تان فراهم کرده است. فراموش نکنيد که ما در عصر اطلاعات زندگي مي‌کنيم.
تنها يک مشکل وجود دارد:
بيشتر اين اطلاعات به زبان انگليسي است.
بيشتر صفحات وب:
بيش از يک ميليارد (1.000.000.000) صفحه اطلاعات در اينترنت وجود دارد! اين شگفت‌انگيز است که تنها با ياد گرفتن يک زبان، به خيل عظيمي از اطلاعات درپهنه اينترنت دسترسي پيدا مي‌کنيد.
علوم:
زبان انگليسي کليـد دنيـاي علم و فن‌آوري است.
گزارشات خبري:
شبکه‌هاي تلويزيوني بين‌المللي از جمله BBC و CNN را در نظر بگيريد. آنها خبرها را بسيار سريع‌تر و حرفه‌اي‌تر منتشر مي‌کنند. در هر کجاي دنيا شما مي‌توانيد به آنها دسترسي داشته باشيد.
گفتگو با ديگران:
حدود يک و نيم ميليارد (1.500.000.000) نفر در جهان مي‌توانند به انگليسي صحبت کنند. يک ميليارد نفر ديگر هم مشغول فراگيري آن هستند. . انگليسي، زبـان اصلي سازمانهايي از قبيـل سازمـان ملل متـحد (UN)، نـاتـو (NATO) و... مي‌باشد.
راحت‌تر سفر کنيد. به هر کجا که سفر مي‌کنيد مي‌توانيد
با ديگران ارتباط برقرار کنيد – انگليسي در بيش از 100 کشور جهان مورد استفاده قرار مي‌گيرد. مي‌توانيد آدرس بپرسيد،
با افراد مکالمه کنيد، يا... کمک بخواهيد. کسي چه مي‌داند، شايد روزي زبان انگليسي جان شما را نجات دهد!
پيشرفتهاي شغلي:
عبارت «مسلط به زبان انگليسي» را در رزومه (=خلاصه شرح حال و سوابق) خود درج کنيد. بدين ترتيب شانس خود را براي بدست آوردن شغل بهتر و کسب درآمد بيشتر،افزايش مي‌دهيد.
ما هزینه تبلیغ نمی دهیم بلکه دانشجویان زبان آموخته ما را به دیگران معرفی می کنند.
هیفده در اصل هَفت دَه بوده (هَفت دَه----» هَفدَه ----» هِفدَه ----» هیفدَه )
یـَــک / دو ( بر وزن بو ) / سه / چوهار / پانج / شَــش / هَفت / هَشت / نُــه / دَه / یَــک دَه / دو دَه / سه دَه / چوهار دَه / پانجــدَه / شَــشدَه / هَــفتــدَه / هَشــتـدَه / نـُـهدَه / بیست.
یَک در متونی مانند دیوان حافظ هنوز باید به صورت یَک تلفظ شود زیرا در غیر این صورت قافیه اشتباه می شود.
در لهجه ی تهرانی نیز گاهی یَک تلفظ می شود . اون یَک پسر باحالیه !
خراسانی ها و کردها و ... هنوز یَک تلفظ می کنند.
تلفظ حرف ج زمانی که به حرف دال یا ت می رسد دچار دگرگونی می شود .
اشتماعی( اجتماعی)،
بی وژدان ( بی وجدان) ،
پنشنبه ( پنجشنبه )،
پانجده یا پنجده ( پانزده ) .
اما( ششده )چون همسایه ی ( پانزده ) است از ( ششده) به ( شانزده ) بر وزن ( پانزده ) تغییر می کند و این موجب می شود دو کلمه ی پانزده و شانزده به وجود آید که هر دو دارای (ز) در میانه هستند .
نتیجتاً یَکده به یاکده سپس یازده و دوده به دوزده سپس به دوازده و سه ده به سِزده و سپس سیزده و نه ده به نوزده تغییر می کند .
اما تلفط سنگین هَفتدَه و هَشتــدَه موجب تغییر آنها به هِفده یا هیفده و هَشـدَه یا هَجدَه یا هِجدَه یا هیجده می گردد.
تلفظ یک تا ده را در زبان کُردی به گویش فِیلـی یا فَهلَوی با فارسی مقایسه کنید :
یَک / دُ / سـِ / چـُووار / پَنج / شَش / هَفت / هَشت / نویه( با ادغام واو و نون )/ دیه/ یانزه / دُووانزه / سِنزه / چُووارده / پانزَه / شانزَه / هَودَه / هَژدَه / نوزده / بیس
برخی می پندارند که ریشه ی واژه ی «یازده » ، « یک از ده » ؛ «دوازده « ، « دو اَزده » ، « سیزده » ، « سه از ده » ، « پانزده » ، « پنج از ده » ، « شانزده » ، « شش از ده» ،« نوزده » ، « نه از ده » است . اما به اندیشه من چنین نیست . هر چند به نظر کاملا منطقی می آید اما باید به زبان هایی مانند مادی و کردی و سایر زبانهای همریشه فارسی هم دقت کنیم اگر اصل دوازده« دو از ده » است ؛ پس چرا به کردی به این عدد « دووانزَه » می گویند به معنی دوازده اما می بینیم به حرف اضافه (از) چیز دیگری گفته می شود . به (از) می گویند (لَـه). در کردی ارومیه و شمال خراسان و شمال غرب عراق و ده استان کردنشین ترکیه نیز (اَز) به معنی من است .
اما دویست نیز شاید « دوی سَد » بوده که به « دویست » تغییر شکل داده . شاید هم « ده بیست » بوده است . البته « دوی سد» به اندیسه ام درست تر می نماید
p30city.ir
number of days in Gregorian calendar
همواره یاد آوری آن بخش از آموخته های ما که به شکل شعر یا طنز یا تخیل یا تداعی و سایر تکنیک ها یادگرفته شده اند، راحت تر و سریع هستند.
چون اکثر زبان آموزان تعداد ماه های میلادی را به سختی می توانند به خاطر بسپارند شعر زیر می تواند به یادگیری آنها کمک کند.
30 days has September April, June and November
All the rest have 31 Exept Feburary alone
which has 28 days clear And 29 in each leap year
Sizdahbedar or Sizdah Be-dar (also frequently stylized as "13 Bedar") (Persian Sizdah Bedar ) is the name of a ceremony in Persian Culture. Sizdah is the Persian term for thirteen. Leaving the house on the Thirteenth Day of Farvardin (the first month of Iranian calendar), and joyfully spending the day outdoors have been a national tradition since ancient times in Iran. Sizdah Bedar (in English: Getting rid of the Thirteenth) has been possibly considered as a tradition because some people believe the thirteen is an unlucky number, and everybody should get rid of the thirteen. That interpretation may be disputed since it is documented that in Persian, Bedar may also mean Raftan-e beh Dar-o Dasht (in English: Going Outdoors and Country Sides). Most of the times Sizdah Bedar coincides with the first day of April, which is known as April Fools' Day in the Western Culture.
Nowruz
Nowrūz (Persian: نوروز, IPA: [nouɾuːz], originally "New Light") is the name of the New Year in Iranian calendars and the corresponding traditional celebrations. Nowruz is also widely referred to as the Persian New Year.
Nowruz is celebrated and observed by Iranic peoples and the related cultural continent and has spread in many other parts of the world, including parts of Central Asia, Caucasus, South Asia, Northwestern China, the Crimea and some groups in the Balkans.
Nowruz marks the first day of spring and the beginning of the year in Iranian calendar. It is celebrated on the day of the astronomical vernal equinox, which usually occurs on March 21 or the previous/following day depending on where it is observed. As well as being a Zoroastrian holiday and having significance amongst the Zoroastrian ancestors of modern Iranians, the same time is celebrated in parts of the South Asian sub-continent as the new year. The moment the Sun crosses the celestial equator and equalizes night and day is calculated exactly every year and Iranian families gather together to observe the rituals.
Originally being a Zoroastrian festival, and the holiest of them all, Nowruz is believed to have been invented by Zoroaster himself, although there is no clear date of origin.[10] Since the Achaemenid era the official year has begun with the New Day when the Sun leaves the zodiac of Pisces and enters the zodiacal sign of Aries, signifying the Spring Equinox.
The Jewish festival of Purim is probably adopted from the Persian New Year. It is also a holy day for Sufis, Ismailis, Alawites, Alevis, and adherents of the Bahá'í Faith.
The term Nowruz in writing, first appeared in Persian records in the 2nd century AD, but it was also an important day during the time of the Achaemenids (c. 548-330 BC), where kings from different nations under the Persian empire used to bring gifts to the Emperor, also called King of Kings (Shahanshah), of Persia on Nowruz. The significance of Nowruz in the Achaemenid empire was such that the great Persian king Cambyses II's appointing as the king of Babylon was legitimized only after his participation in the New Year festival (Nowruz).
The UN's General Assembly in 2010 recognized the International Day of Nowruz, describing it a spring festival of Persian origin which has been celebrated for over 3,000 years. During the meeting of The Inter-governmental Committee for the Safeguarding of the Intangible Heritage of the United Nations, held between 28 September – 2 October 2009 in Abu Dhabi, Nowrūz was officially registered on the UNESCO List of the Intangible Cultural Heritage of Humanity.
بنام خالق زیبایی ها